C – Pierogi

Mama Jasia często robi pierogi. Proces tworzenia pierogów jest dość prosty. Tworzy się ciasto. Rozwałkowuje się je, żeby stworzyć pewną powierzchnie ciasta, z której następnie wycinane są kółka. W kółka wkłada się nadzienie pieroga. Jeśli nie można już stworzyć żadnego kółko, pozostałe ciasto zlepia się ze sobą i ponownie rozwałkowuje zamykając cykl procesu. Trwa on tak długo aż do rozwałkowania pozostaje mniej ciasta niż potrzeba do utworzenia jednego pierogu. Każdy pieróg powstaje dokładnie z jednego, pełnego, idealnego koła z rozwałkowanego ciasta o promieniu 1.

Wiadomo, ze z jednego kilograma mąki można utworzyć ciasto, które można rozwałkować do powierzchni x jednostek kwadratowych.. Wiadomo też, że wycinane kółko do stworzenia pieroga ma promień 1 jednostka.

Mama Jasia ma następujący problem: stworzyła ciasto z jednego kilograma mąki, rozwałkowała je, wycięła pewną liczbę pierogów i zauważyła, że już nie ma jak wyciąć więcej kółek na pierogi. Skleiła więc pozostałe ciasto, ale zanim zaczęła je wałkować, zastanawiała się ile jeszcze pierogów może stworzyć z pozostałego ciasta.

Zadanie

Wiedząc ciasto jakiej powierzchni można stworzyć z jednego kilograma mąki oraz znając ilość zrobionych już przez mamę pierogów oblicz ile pierogów można jeszcze ulepić przy optymalnym wykorzystaniu ciasta (czyli ma zostać mniej ciasta niż potrzeba na stworzenie 1 pieroga). Widzimy też, wytrawnym okiem informatyka, że mama tnie pierogi bardzo nieoptymalnie – gdyby się postarała, wycięła by o wiele więcej pierogów z tej samej powierzchni ciasta.

Wejście

W pierwszym wierszu wejścia znajduje się jedna liczba całkowita, oznaczająca liczbę zestawów danych, które za chwilę pojawią się na wejściu.
Zestaw danych składa się z dwóch liczb x i y (1<=x<=1000000, 0<=y<=10000). Oznaczają one odpowiednio powierzchnię ciasta możliwą do zrobienia z jednego kilograma mąki oraz ilość już ulepionych przez mamę pierogów do drugiego wałkowania.

Uwaga! Przyjmujemy, że niedokładność przy cięciu ciasta sprawia, ze przy obliczeniach liczbę PI możemy traktować dokładnie jako 3,14.

Wyjście

Twój program dla każdego zestawu danych powinien zapisać na wyjściu jedną liczbę całkowita oznaczającą, ile jeszcze pierogów da się ulepić z pozostałego ciasta.

Przykład

Wejście:

2
10 2
329 100
 

Wyjście:

 
1
4